Cantari asicen naiz

adi nazazu;

nic daquidana ceurchoc

jaquingo dezu:

egon ixillic,

gauza pollit ascoac

esan ditut nic.

Churrut churrut asi da

urlia edaten,

cer guertatuco zayon

ez du pensatcen:

mingaña lodi

itzac ceñec aditu

orduan ari?

Buru queaz betea

zorabillaca,

iritxi dabillela

lurra giraca:

begui zacarra,

uste du bi dirala

argi bacarra.

Ibilltcen asitzean

ankac gurutze,

burua macur oquer,

lepoa luce:

siasca eguiña,

bideric zabalena

ez da aren diña.

Ederra dec planta ori

guizon batentzat!

nic ez niquec ala nai

nerezat beinzat;

tonto lapico!

oitura circill ori

noiz duc utzico?

Oa echera eta

oian sartu

inorc ez ecusteco

i ain zoratu;

lotsagarria,

iturriz itzali zac

goiz egarria.

Ez baduc ic utzicen

oitura charra,

igatic eguingo dic

munduac farra;

ez duc andia!

ongui irrigarri duc

guizon ordia.

Orra consejuchoac

ongui cumplitu:

eguiarican asqui

dezu aditu;

zurezat obe

betecen ba dituzu

lasaitu gabe.

Ibillcen ez bacera

edanaz arin,

esanac esan, eta

eguiñac eguin,

ortic ibilli!

ez nic caso gueyago

astotzar orri.