AZKETA GARMENDIA familia

Liburuko fitxa jaitsi

GURE TXOKO Elbarrena auzoko etxea da. Herrigunetik bost minutura dago oinez. Etxe aurretik Ordiziatik Zaldibira datorren errepidea pasatzen da.

Meltxor Azketak eta Paula Garmendiak egin zuten etxea 1949an. Etxea egiteko lur saila Bertuesakoek saldu omen zieten. Etxea, baserria ere izan denak, terreno bat du atzeko aldean baratze lanetarako erabiltzen dena eta basalden beste lur mutur bat.

Meltxor, aita, Gaintzako Iozta baserrian hazi zuten, hospiziokoa izaki; eta Paula, ama, Baliarraingo Errota baserrikoa zen, Ibiurko presa egin zenean desagertua geratu zena. Meltxor 30 urtera arte Gaintzako baserrian aritu zen lanean, bizkarrak hausten xoxik aurreztu gabe. Baserria utzi eta andregaiarenean hartu zuen ostatu, eta gainera, CAFeko lantegiko fundizioan hasi zen lanean.

Meltxor eta Paula 1948ko azaroaren 29an ezkondu ziren Lezon (Santo Kristogatik zen ospetsua herri hori eta garai hartan bikote asko ezkontzen omen ziren bertan), ezkongaiek 33 eta 24 urte zituztela. Ezkontza bazkaria Lezon egin zuten, gertuko familia eta aitaren soldadu lagun handi bat, Joxe Mari, eta haren emaztea gonbidatuta. Ezkontza-bidaian Gasteizera joan ziren, baina aurrez, Atotxan Realaren futbol partida ikusita. Egun gutxi batzuk pasatuta herrira itzuli ziren egurrezko zapata-ormak erosita, etxean “txapinak” edo etxeko zapatilak egiteko.

Senar-emazteen lehen bizilekua Udaletxe gaineko “maisu-maistren” etxebizitza bat izan zen. Hor bizi izan ziren beraien etxea eraiki arte. Seme zaharrena bertan jaio zen. Aita Fabrika Handira joanez eta aita- amek oinetakoak eginez ateratzen zuten bizimodua. Alaba zaharrenak hala dio: “Gure amak txerriren bat ere haziko zinan Bertuesako ukuiluan, ziur asko”.

Aita artetsua izanik eta ama lanerako beldurrik gabea, Gure Txoko izeneko etxea eraiki zuten, Joxe Manuel Eskisabel Bertuesako semeak lagunduta. Herriko jende askoren eta Gaintzako aita-amen laguntza ere izan zutela diote alabek. Etxe eraiki berria, etxe-baserria zen, eta baserriko lanak ere egiten zituzten. Inguruko soroetan patata, artoa eta babarruna ez zen faltako eta belardian “paotxa” etxeko abereentzat. Belarretara Aizkolariñera, Laurnagarenera eta Zubiaurrera joaten omen ziren. Ukuiluan txerrikumeak, konejuak, behia, txekorrak… hazten zituzten. Ahuntzak eta oiloak ere bazituzten. Ordiziako ferian arrautzak eta konejuak saltzen zituzten, eta txerrikumeak tratantearen bidez.

Aita Beasaina lanera, hasierako urteetan, bizikletan joaten omen zen, gerora moto “Guzzi” gorri batean eta azken aldera mobiletean. Denbora luze batez bajan egon omen zen osasunak laguntzen ez ziolako eta berrogeita hamazazpi bat urterekin erretiroa hartu omen zuen, huskeria bat kobratuz.

Sei seme-alaba izan zituzten: Joxe Ramon, Mari Paz, Iñaki, Julita, Antonio eta Belen. Etxean jaio ziren guztiak, batzuk Goiz Eguzkiko Tomaxak lagunduta eta besteak Santos praktikanteak.

Etxean berritze eta handitze lan batzuk hirurogeiko hamarkadan egin zituzten. Bi logela eta bainugela berriak Agarre baserriko Luixek egin omen zizkien. 1998an berriz, teilatu berria eman zioten, aitak tximinia jartzen ari zirenei behar bezala tiratzeko nola jarri behar zuten erakutsiz.

Familiaren sorlekua ederki zainduta eta beti lorez apaindua dago; amaren zaletasunak hor dirau. Baratzearekin eta ukuilu koxkorrarekin jarraitzen dute eta egunero familiako norbait bada bertara inguratzen dena. Familia osoa urtean lauzpabost aldiz elkartzen da etxean eta karta jokorik ez da falta izaten.

Pasadizoak

GURE TXOKO

Informazio berria bidali nahi badiguzu, jar zaitez gurekin harremanetan Helbide elektroniko hau spambot-etatik babestuta dago. JavaScript gaituta izan behar duzu ikusi ahal izateko.